Lurtari skrivar til sendingina og sigur soleiðis:

Eg sum ung var ofta borin halakukk. Hetta er eitt sjáldsamt orð. Hvør er upprunin til orðið?

- Her er einki endaligt svar, men í seðlasavninum verður orðið samanborið við Habakkuk, sum er ein av profetunum í gamla testamentið, men har man ikki vera annað felags, enn at orðini líkjast, greiðir Elin Henriksen, málkøn, frá.

Í gomlum donskum máli kundi Habakuk verða sagt um ein løgnan stavn ella ein, sum var illa fyrikomin. Kanska skuldi hann verða borin - halakukk, hugleiðir hon.

Sprakla, Noreg, ið og "berøringsangst"

Umframt at vera borin halakukk, tosa vit um orðini sprakla, sprella og sparka, vit umrøða stavsetingina av grannalandi okkara, Noregi, og vit tosa eisini um, nær vit brúka orðið, ið, og um vit hava eitt føroyskt orð fyri "berøringsangst".

Hagagongd og oyggjanøvn

Fleiri ferðir hevur Málteigurin umrøtt gongd í haga, og hvussu tað skal sigast, og hvat tað merkir. Nú skjýtur lurtari upp at siga hagagongd eins og kirkjugongd, bakkagongd og so framvegis.

Elin Henriksen sigur, at hagagongd er hóskandi orð, minst líka gott sum gongd í haga.

Í aðrari sending hava vit viðgjørt lesiframburð, og lurtari skrivar í hesum sambandi, at hann stúrsar við, tá ið hann hoyrir oyggjanøvn í útvarpinum verða úttalað sum t.d. Fugloy og Suðuroy við einum rammligum oy.