Frágerða góði frásøgumaðurin Jóanes Johannesen sigur, at Dalur er fyrstu ferð nevnd umleið 1400. Men bygdin er helst væl eldri enn tað, tí hon hevur fleiri gomul norrøn staðarnøvn. Jóanes greiðir frá Skorini, sum er eitt gott fitilendi og hevur havt stóran týdning fyri bygdina, og frá spennandi kópaveiðuni og somuleiðis tá dalbingar eftir kríggið høgdu royðugrót, ið bleiv útflutt til Danmarkar fyri nógvar pengar.

Snikkarahjallarin er einasta arbeiðspláss í Dali. Her starvast trý fólk. Stjórin, Bødvar Hjartvarsson, hevur tveir lærlingar afturat sær. Tey hava nóg mikið at gera og millum arbeiðini, sum nú eru á skránni, eru nýggir benkur til Húsa kirkju.

Kristina Joensen og Steintór Djurhuus og tey bæði børnini, tvey ára gamli Sam og tríggjar mánaðar gamla Mia, eru nýggjasta familjan í Dali. Kristina er úr Fuglafirði og Steintór er dalbingur. Tey siga at Dalstunnilin, sum nú verður gjørdur, og Sandoyartunnilin hava gjørt, at tey tóku avgerð um at flyta til Dals. Tey hava yvirtikið húsini hjá ommu Steintór og fara at innrætta tey av nýggjum. Kristina skal hava eitt atelier í garðinum. Hon sigur, at hon gleðir seg til at seta dám á bygdina og saman við Steintóri ætlar hon at leggja gomlu mentanina í Dali niður í børnini.

Nøkur fólk í dansifelagnum Stígum fast skipa saman við øðrum fyri kvøldsetum í Dali um summarið. Endamálið er at vísa ta gomlu føroysku mentania fram. Vilhelmina Larsen og Henny Johannesen siga, at tað eru serliga útlendingar, ið hava áhuga fyri kvøldsetuni