Føroyska rossið, sum hevur verið í landinum í áleið 1000 ár, hevur eina ikki sørt dramatiska søgu.

Eitt tíðarskeið í 1960unum vóru bara fimm ross eftir. Fýra ryssir og ein greðingur.

Greðingurin, Jaspur, var í Vágum, og djóralæknin var komin á staðið at gelda.

Jaspur var niðurbundin, og læknin stóð við saksinum í hondini. Í síðstu løtu var Jaspur bjargaður, og hann er í dag ættfaðir at øllum føroysku rossunum.

Jóna Ólavsdóttir er forkvinna í felagnum Føroysk Ross.

Hon fegnast um, at tað eydnaðist at bjarga føroyska rossinum. Nú ræður um at tryggja stovnin.

Ein liður í hesum er at flyta út. Áhugi er uttanlands, men enn loyvir føroyska lóggávan hesum ikki.

Vit arbeiða støðugt fram ímóti, at tað skal fara at bera til, sigur forkvinnan.

Føroyska rossið hevur so nógvar góðar eginleikar, og fyri flestu føroyingar er tað ein natúrligur og týðandi liður í føroysku mentanini, sum vit mugu varðveita til okkara eftirkomarar, leggur Jóna Ólavsdóttir aftrat.