Í eini høll á havnalagnum á Eiði stendur báturin Gæsa FD 343. Upprunaliga navnið var Brynhild.

Báturin, sum var bygdur í Vestmanna og keyptur til Norðragøtu, var millum fyrstu deksbátar í Gøtu. Hann var eitt stórt framstig í teimum døgum.

Í nøkur ár hevur verið arbeitt við at gera bátin í stand. Tað eru menn úr Gøtu og Leirvík, ið hittast hvørt mánakvøld í Gøtu og síðani koyra til Eiðis.

Arni Petersen, Tummas Jákup Thomsen og Eli Joensen eru harða kjarnan, men umframt teir eru eisini fleiri aðrir, sum eru við av og á.

Siðvenja er, seinasta arbeiðskvøld á árinum, at manningin etur keksasteik. Arni Petersen, sum hevur verið í kokkalæru, plagar at taka sær av at gera góðbitarnar.

Uppskriftin er at finna í bókini Matur og matgerð, og hon er henda:

– Fyri at minnast eitt góðgæti, sum vit í slupptíðini mettu ógvuliga høgt, skal eg her her siga frá, hvussu vit gjørdu keksasteik umborð.

Vit tóku nakrar keksir, einar tríggjar í part, brutu tær smátt sundurog koyrdu tær á pannuna, sum so var fylt á tremur við vatni.

Nú verður henda keksarúgva kókað so leingi, at vatnið er kókað burtur - tað nógva av tí, og tá er keksið eisini blotnað.

Nú lata vit margarin í og nakað av sukri eisini og vevja hetta væl saman.

Tá ið hetta nú hevur staðið og smákókað eina tíð útiá, er keksasteikin liðug, og so er bara eftir at eta, og væl hildu vit smakka.

Teir duga ikki at siga, nær báturin er liðugur, men ætlanin er, at hann bæði skal brúkast til sigling og vera partur av savninum í Blásastovu í Norðragøtu.